İnsan yaşamında savaşlar, göçler, kıtlık ve hastalıklar değişmeyen bir imtihan aracı. Kimi zaman düşman işgalleriyle başlayan savaşlarda atalarımız destansı bir mücadele vermişlerdir. Bu minvalde 101 yıl önce atalarımız bir karış vatan toprağını düşmana vermemek için direnmiş ve şehitlik mertebesine erişmişlerdir. Onların bu candan ve serden geçen ihlaslı mücadeleleri şimdiki nesillerin vatan toprağında güvenle barış içerisinde yaşayabilmesinin teminatı olduğundan hiç şüphemiz yoktur.
Kurtuluş savaşı sırasında Güneydoğu Anadolu topraklarının Fransızlar tarafından işgal edilmesiyle halk Kürt’ü, Türk’ü, Arap’ı ile büyük bir mücadele başlattı. Halk içinde Onikiler Meclisi adıyla bir yerel komite oluşturulup verilecek mücadelenin planı yapıldı ve adım adım ciddiyetle uygulandı. Fransızlar, halkın direnişi karşısında tutunamayacaklarını anlayınca mühimmatlarının oldukça büyük bir kısmını arkalarında bırakarak geri çekildi. Akabinde Ankara Antlaşması yapılarak bu devletle sorunlar giderildi.
11 Nisan Urfa’nın kurtuluşu idi belki ama vatan toprağının her tarafında aynı mücadele veriliyordu. Sadece Urfa’mız değil, Antep’imiz ve Maraş’ımızda da aynı saiklerle kurtuluş ve bağımsızlık mücadelesi verilmişti. Rabbimize ne kadar hamd etsek azdır ki, sayısız ve adsız şehitlerin kanıyla sulansa da bu çetin mücadele sonrası vatan toprağı kurtuldu. Bundan dolayıdır ki Urfa’mız Şanlıurfa, Antep’imiz Gaziantep ve Maraş’ımız da Kahramanmaraş olarak unvanlar almıştır. O günleri anmakla yetinmemeli, günümüzde de önümüzdeki badireleri atlatabilmek için dersler çıkartabilmeliyiz.
Tarihimizi nesillerimize hakkıyla öğretmek ve bu günlere gelesiye değin verilen mücadelenin isimsiz kahramanları olan atalarımızı saygıyla yad etmek boynumuzun borcudur. Milletimiz şehitlerini unutmayacaktır. İstiklal Marşının şairi Mehmet Akif Ersoy’un söylediği “Allah bir daha bu millete İstiklal Marşı yazdırmasın!” duasının benzerini yapıyor ve diyorum ki; Rabbim bir daha kurtuluş savaşı yaşatmasın bu aziz topraklarda yaşayan halkımıza.
YORUMLAR