Ağzımız açılıyor hep bir isyan, hep bir şikayet ..:
"Ama ben bunu haketmemiştim!
Bu benim karşılığım olmamalı idi!...
Benim lâyığım bu mudur, asla?!...
Neden hep beni bulur bu aksilikler, ihanetler, haksızlıklar ve acılar?...
O kim ki bana bunu yapabildi?!...
Siz benim kim olduğumu biliyor musunuz?!..."
...
Değil mi ama, biz her zaman iyi, güzel, hayırlı ve haklı olan taraf, diğerleri ise haksızlık ve adaletsizlik yapanlar/dır!...
Kim lâyık peki o kadar haksızlığa, zulüme, acıya biz lâyık değilsek kim hak ediyor sizce?!...
İnsanın nefsi, duyguları ve zihni önde olduğu müddetçe bu soru ve suçlamalar hiç bitmeyecektir...
Oysa ki Rabbimiz bize zor zamanlardaki hâlimizin nasıl olması gerektiğini bir Yunus Resul örnekliği ile kalbî olarak aktarıyor öyle değil mi?!...:
"... Ben nefsine zulmettim/ zalimlerden oldum, şüphesiz ki senden başka ilah yoktur!..." (Enbiya/ 87)
Hakikât ehli "ben nefsime zulmettim" derken, bizler "ne oluyor da sen benim nefsime zulüm ediyorsun???" diyoruz...
Buradan da net olarak anlaşılıyor ki apayrı iki dünya felsefesi yatıyor bu zihniyetlerde... Hangi tarafta yer almak isteriz?... Saffını bilmeyenler karanlıklarda kaybolurlar da ışığı da algılayamazlar!...
Dünya üzerinde adaleti sağlamakla "insanlar" yükümlüdür bu içinde bulunduğumuz Allah sisteminde... Sürekli müdahil olan bir Allah tasavvur ediyor ve aklımızdan geçirdiğimiz her şey olsun ve yerine getirilsin istiyoruz lâkin ortada muhteşem ve muazzam bir sistem var ve her şey ol'ması gerektiği gibi y'ol alıyor elhamdülillah... Yani müdahil bir Allah inancımızın bizleri nerelere sürüklediğini görmemiz gerekiyor ki zaten öyle olsa idi yani herkese ve her şeye müdahale eden bir Allah olsa idi, asıl o zaman büyük ve kalıcı adaletsizlikler oluşur/du...
Sıkışınca Allah neden müdahale etmiyor diyoruz, biz haksızken ve/ya hukuksuzluk yaparken de karışmasın diliyoruz... Oldu!... Tamam efendim, paşa gönlüm!!!...
Kendi kendimizi kandırmaya, oyalamaya, engellemeye, direnç geliştirmeye devam edersek bundan ilk ve en çok biz zarar görürüz ki kollektifte de bir ve bütün olamadığımız için insanlık da her bir olumsuz tutumdan nasibine düşeni, ne yazık ki, alıyor!...
Eyyy insan, akletmeyecek misin?!...
Nereye bu gidiş?!...
Nereye?!...
...
Y'ol'umuz her daim sevgide buluşsun Canlar...
Peri'han Taşdemir Taylı...
Fark'ındalıkla...
Hakk'ikatle...
Say'gıyla...
Sev'giyle...
Adal'etle...
Bil'inçle...
Uy'an'ış...
YORUMLAR