... İnsan...
“Barış” varken ne gerek var başka işe,
Şu insanoğlu daha ne arar herşeyi deşe deşe,
Heyhat! Uyanmak istiyorum artık başka bir düş’e,
Şu güzel hayatları ne hâle getirdiler düşe düşe ...
“Sevgi” tohumlarının her yüreğe saçıldığı ,
İnsanlık için meyve verecek tohumların çatlatıldığı ,
Huzur, neşe, mutluluk, sağlık olsun...denildiği,
Şu dünyada bunca “sövgü” de neden?!...
0, bir “kitap “ yarattı da sundu herşeyi ile,
Sonra da insan dediği bir “kalem”...
“Yaz” dedi o kaleme “yaz”...
Doldurdu kendi “defterini” o kalemler de ,
Kendi “kitapları” olsun diye,
“Kader” dedi sonra o kalemler bu yazdıkları kitaplarına...
Hayat ise sadece bir “oyun” idi,
“Oyunun kuralları” belliyken mızıkçılık yaptılar,
Güçlü olanın sözünün geçtiği bu oyunda,
Tarumar oldu, tadı tuzu kaçtı ve yalan oldu herşey ...
Pek az da olsa “oyunun” idrakinde olanlar,
Oynamayı seçtiler güzellikler ve keyiflerle,
Gün geldi zevk aldı, sevindi ve heyecanlandılar,
Ve korktu, üzüldü, hüzne boğuldular gün oldu...
Ama her oyunun tadını çıkardılar ve yaşadılar öylece !!!
O gün geldiğinde kaçsalar da korksalar da,
Ağızlarına hiç almadıkları o “ölüm” gerçeği,
“Ol/a/mamış” olsalar da gelmiş ve dokunmuştu oysa,
Bitmişti işte tüm oyunlar da savaşlar da!!!...
O halde bu endişeler, korkular, reddedişler neden...???
Selametle Canlar...
Peri’han Taşdemir Taylı
...
..
.
YORUMLAR