Tarım ve hayvancılık sektörü dünyadaki ülkeler ve Türkiye açısından oldukça önemli bir yere sahiptir. Gerek besin kaynağı olması gerekse hammadde de kullanılması bakımından önemli birer sektör konumundadırlar. Fakat yıllar itibariyle tarım sektöründe çeşitli politika değişiklikleri yaşanmıştır. Türkiye bu değişikliklerden nasibini alan ülkelerin başında gelmektedir. İkinci dünya savaşı öncesi ayrıcalıklı bir konumda bulunan, uluslararası politikalardan ayrı tutulan tarım sektörü savaştan sonra kurulmuş olan çeşitli kuruluşlar tarafından müdahalelere uğramıştır. Bu kuruluşların başında dünya ticaret örgütü gelmektedir. Amacı dünya piyasalarındaki ticari engellerin kaldırılması olan kuruluş tarım sektörünü de küresel piyasalara dâhil etmiştir. Küresel piyasaların müdahalesinden uzak olan tarım sektörü bu sayede ayrıcalıklı olan konumundan çıkarılmıştır. Bu sayede dünya tarımı çok uluslu şirketlerin egemenliğine girmiş, gübreden tohuma, ürünün pazara taşınmasından kredi faizlerine kadar birçok alanda küresel denetime girmiştir. Bu durum nihayetinde Türkiye’yi de etkisi altına almıştır. Tarım potansiyeli oldukça fazla olan Türkiye, dünyadaki gelişmelerden olumsuz bir şekilde etkilenmiş gerek birçok nihai üründe gerekse tarımsal ara mallarında dışa bağımlı bir konuma gelmiştir. Henüz tarımsal açıdan reform sağlayamamış bir proje geliştirememiş ülkelerden biri olan Türkiye’nin uygulamış olduğu serbestleşme politikasının ülkenin tarımsal altyapısına uygun olup olmadığı tartışmalıdır. Uygulanmakta olan doğrudan gelir desteğinin amacına ulaşıp ulaşmadığı tartışmalıdır. Uygulanan bu program daha çok günü kurtarmaya geçici çözümler bulunmuş, kalıcı çözümler konusunda eksik kalmış bir ülkeyiz..Dünyada gıda krizi kapıda olduğuna göre çok geçmeden milli politikalarlarla milli ve yerli tohumların çiftçimize Destek vererek ,milli güvenlik sorunu olarak görmeliyiz..yazinin Devamı gelecek…
Ekonomist yazar mustafa pakır
YORUMLAR